ಜಟಿಲ ಕಾನನದ ಕುಟಿಲ ಪಥಗಳಲಿ ಹರಿವ ತೊರೆಯು ನಾನು..

ಒಂದೊಂದು ಬರಹ ಬರೆದು ಮುಗಿಸಿದಾಗಲೂ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಸಾವಿಗೆ ನಾನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರನಾಗುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಬರಹ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಅಂತರಕ್ಕೆ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಸಮಪಾತಳಿ ಕಟ್ಟುತ್ತೆ, ನಾನು ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅವೆರಡರತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹೊರಳಿಸುತ್ತೇನೆ. ತುಟಿಯಂಚಲ್ಲಿ ನನಗಷ್ಟೇ ಕಾಣುವಂತೆ ನಗು ಇಣುಕುತ್ತೆ. ಇದು ಶುರುವಾಗಿದ್ದು, ಹಾಗೇನೇ ಮುಗಿಯೋದು ಎರಡೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಂಗೆ.