ಎರಡನೇ ಪ್ರಪಂಚ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಜಪಾನ್ ಮೇಲೆ ಅಣುಬಾಂಬ್ ಪ್ರಯೋಗವಾಗಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಜನ ಅಮಾಯಕರು ಪ್ರಾಣತೆತ್ತ ದಿನದ ಕಹಿನೆನಪು ಈ ದಿವಸಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ವತಿಯಿಂದ ಈ ದಿನವನ್ನು ಶಾಂತಿದಿನವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಸುಧಾದಲ್ಲಿನ ಆ ಲೇಖನವನ್ನು ಯಾರು ಬರೆದದ್ದು ಅಂತ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಈಗ. ಆದ್ರೆ ಆ ಲೇಖನ ಮಾತ್ರ ನನ್ನನ್ನು ತುಂಬಾನೇ ಪ್ರಭಾವಿಸಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣವೇ ಏನೋ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದೆ.
ಬ್ಯಾಗೊಳಗಿದ್ದ ಬಣ್ಣದ ಸೀಮೆಸುಣ್ಣಗಳನ್ನು ಎತ್ಕೊಂಡೆ. ಬೋರ್ಡ್'ನ ಮೇಲೆ ಚಂದದ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಅವತ್ತಿನ ವಿಶೇಷ ಬರೆದು "ಪ್ರೇಯರ್ ಮುಗಿಸ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದ್ ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ರೂ ಎರಡ್ ನಿಮ್ಷ ಮೌನಾಚರಣೆ ಮಾಡೋಣ" ಅಂದೆ. ಮಾನಿಟರ್ ಮಾತು. ಯಾರೂ ತೆಗೆದು ಹಾಕುವಂತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆಗ್ಲಿ ಅಂದ್ರು. ನಾನಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಮೌನಾಚರಣೆ ನಡೀತು. ಆದ್ರೆ ಆಮೇಲೆ ಆದದ್ದು ಮಾತ್ರ ನಂಗೆ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿತ್ತು.
* * * * *
ಮೊದಲ ಕ್ಲಾಸು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೇಸ್ಟ್ರಾಗಿದ್ದ ಎನ್.ಎ.ಕೆ(ನೌಶದ್ ಅಹ್ಮದ್ ಖಾಜಿ) ಅವ್ರದ್ದು. ಅವ್ರು ಬರೋದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೇನೇ ಬೋರ್ಡ್ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡುವಾ ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ. ಆಗ್ಲೇ ಇಲ್ಲ. ಭಾರೀ ಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್ ಮನುಷ್ಯ ಬೇರೆ. ಕೈ ಹಿಸುಕಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ಮೇಸ್ಟ್ರು ಬಂದವ್ರು ಬೋರ್ಡ್'ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದನ್ನು ಓದಿದ್ರು."ಯಾರು ಬರೆದಿದ್ದು" ಕೇಳಿದ್ರು.
ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಪಿನ್'ಡ್ರಾಪ್ ಸೈಲೆನ್ಸ್.
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎದ್ದು ನಿಂತೆ...
"ಸಿಟ್'ಡೌನ್ ಪ್ಲೀಸ್..." ಧ್ವನಿ ಯಾಕೋ ಭಾವುಕವಾಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು.
"ಪ್ಲೀಸ್ ಓಪನ್ ದಿ ಪೇಜ್ ನಂಬರ್.......... ಟುಡೇ ವಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಎ ನ್ಯೂ ಲೆಸನ್...'ಹಿರೋಶಿಮಾ"
* * * * *
ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ರೂ ನನ್ಕಡೇನೇ ನೋಡೋಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದ್ರು. ಮೇಸ್ಟ್ರು ಬೈತಾರೇನೋ ಅಂತ ಬಿಸಿಯಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಇಡೀ ಮೈಗೆ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಕೊರೆಯುವ ಥಂಡಿ ನೀರು ಸೋಕಿದಂತಾಗಿ ಮೈ ಝಲ್ಲಂತು. ಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದ ನಾನು, ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಮೌನಾಚರಣೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಕ್ಲಾಸ್'ಮೇಟ್ಸು, ಅದೇ ವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡೋಕೆ ತಯಾರಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಮೇಸ್ಟ್ರು ಎಲ್ರ ಕಂಗಳೂ ಇನ್ನೇನು ಕಂಬನಿ ತುಳುಕಿಸುವಂತಿದ್ದವು....
ಅವತ್ತು 'ಹೊರೋಶಿಮಾ ದಿವಸ' ಅನ್ನೋದು ಮೇಸ್ಟ್ರಿಗೆ ನೆನಪಿರ್ಲಿಲ್ಲ!
'ಹೊರೋಶಿಮಾ'ದ ಹಿಂದಿನ ಲೆಸೆನ್ನು ಕಳೆದ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲೇ ಮುಗಿದುಹೋಗಿತ್ತು ಅನ್ನೋದನ್ನು ನಾನು ನೆನಪಿಟ್ಟಿರ್ಲಿಲ್ಲ!
